Pożyczki między powiązanymi spółkami, na przykład między spółką matką a spółką córką, są powszechnym narzędziem finansowania działalności w grupach kapitałowych. Jednak duński urząd skarbowy (SKAT) bardzo uważnie przygląda się takim transakcjom, aby upewnić się, że nie są one wykorzystywane do sztucznego przesuwania zysków i unikania opodatkowania. Kluczowe jest tutaj zastosowanie rynkowych warunków, zwłaszcza w zakresie oprocentowania.
Zasady dotyczące pożyczek wewnątrzfirmowych są częścią szerszego zagadnienia cen transferowych (transfer pricing). Podstawowa reguła, zwana zasadą ceny rynkowej (arm’s length principle), mówi, że warunki transakcji między podmiotami powiązanymi muszą być takie same, jak warunki, które ustaliłyby między sobą podmioty niezależne. Każde odstępstwo od tej zasady może skutkować poważnymi konsekwencjami podatkowymi.
Oprocentowanie – klucz do zgodności z przepisami
Najważniejszym elementem, na który zwraca uwagę SKAT, jest oprocentowanie pożyczki. Nie może być ono ani za niskie, ani za wysokie w stosunku do warunków rynkowych.
-
Zbyt niskie oprocentowanie: Jeśli spółka matka udziela spółce córce w Danii pożyczki o zaniżonym oprocentowaniu, SKAT może uznać, że duńska spółka córka uzyskała korzyść (zaoszczędzone odsetki). Urząd może wówczas doszacować dochód duńskiej spółki o kwotę tych odsetek i naliczyć od nich 22% podatek dochodowy.
-
Zbyt wysokie oprocentowanie: Jeśli duńska spółka córka płaci zawyżone odsetki od pożyczki otrzymanej od spółki matki, SKAT może uznać to za próbę sztucznego transferu zysków z Danii (gdzie są opodatkowane) do innego kraju. W takim przypadku urząd może zakwestionować część kosztów odsetkowych jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodu.
Ustalenie „rynkowego” oprocentowania wymaga analizy porównawczej, biorąc pod uwagę m.in. stopy procentowe w bankach dla podobnych kredytów, rating kredytowy pożyczkobiorcy i walutę pożyczki. Jest to skomplikowane zadanie, w którym niezbędna jest pomoc specjalistów od cen transferowych, takich jak eksperci z AJ Økonomi Og Regnskab.
Dokumentacja i umowa pożyczki
Aby obronić się przed zarzutami ze strony SKAT, niezbędna jest solidna dokumentacja. Każda pożyczka wewnątrzfirmowa musi być poparta pisemną umową, która precyzuje wszystkie warunki transakcji.
Co musi zawierać umowa pożyczki?
-
Strony umowy: Dokładne dane pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy.
-
Kwota i waluta pożyczki: Precyzyjne określenie kapitału.
-
Oprocentowanie: Ustalenie stałej lub zmiennej stopy procentowej i jej uzasadnienie (np. w oparciu o analizę porównawczą).
-
Harmonogram spłat: Określenie terminów spłaty kapitału i odsetek.
-
Zabezpieczenia: Informacje o ewentualnych zabezpieczeniach pożyczki.
Firmy mają również obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych, jeśli przekraczają określone progi wielkości. Ta dokumentacja szczegółowo uzasadnia rynkowy charakter wszystkich transakcji z podmiotami powiązanymi. Na portalu podatkiwdanii.dk regularnie omawiamy zmiany w przepisach dotyczących cen transferowych.
Podsumowując, pożyczki wewnątrzfirmowe to skuteczne narzędzie finansowe, ale obarczone znacznym ryzykiem podatkowym. Kluczem do bezpieczeństwa jest stosowanie rynkowego oprocentowania i posiadanie kompletnej, rzetelnej dokumentacji, która uzasadnia warunki transakcji. Biorąc pod uwagę złożoność przepisów, współpraca z doradcą podatkowym specjalizującym się w cenach transferowych jest nie tylko zalecana, ale wręcz konieczna. Zespół AJ Økonomi Og Regnskab posiada w tym zakresie szerokie doświadczenie, a portal podatkiwdanii.dk jest cennym źródłem wiedzy na ten temat.
