Franczyza to popularny na całym świecie model biznesowy, który pozwala na prowadzenie własnej firmy pod znaną i sprawdzoną marką. Dla wielu przedsiębiorców w Danii jest to atrakcyjna alternatywa dla budowania biznesu od zera. Wejście w system franczyzowy wiąże się jednak z koniecznością ponoszenia specyficznych opłat na rzecz franczyzodawcy. Jak te opłaty – wstępna, licencyjna, marketingowa – są traktowane przez duńskie prawo podatkowe?
Prawidłowe rozliczenie podatkowe w modelu franczyzowym jest kluczowe dla rentowności biznesu franczyzobiorcy. Zrozumienie, co jest kosztem, jak rozliczać podatek VAT (MOMS) i jakie są obowiązki obu stron umowy, pozwala uniknąć problemów z urzędem skarbowym (SKAT). W tym przewodniku, stworzonym przez ekspertów podatkiwdanii.dk, przyjrzymy się najważniejszym aspektom podatkowym związanym z prowadzeniem działalności franczyzowej w Danii.
Opłaty franczyzowe jako koszt uzyskania przychodu
Z perspektywy franczyzobiorcy, czyli osoby prowadzącej lokalny punkt pod szyldem znanej marki, wszystkie opłaty wnoszone na rzecz franczyzodawcy są co do zasady kosztem uzyskania przychodu. Oznacza to, że obniżają one podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym (CIT, jeśli działasz w formie spółki, lub podatek osobisty, jeśli prowadzisz działalność jednoosobową).
-
Wstępna opłata franczyzowa (Indtrædelsesgebyr): Jest to jednorazowa opłata za przystąpienie do sieci i uzyskanie licencji. Zazwyczaj jest to znacząca kwota. Z podatkowego punktu widzenia, traktuje się ją najczęściej jako koszt nabycia wartości niematerialnej i prawnej. Oznacza to, że nie można jej zaliczyć w koszty jednorazowo, lecz należy ją amortyzować (rozliczać w kosztach stopniowo) przez okres trwania umowy franczyzowej.
-
Bieżąca opłata licencyjna (Løbende royalty): Jest to regularna, np. miesięczna lub kwartalna, opłata za korzystanie z marki, know-how i wsparcia franczyzodawcy. Jest ona obliczana najczęściej jako procent od obrotu. Ta opłata jest traktowana jako bieżący koszt operacyjny i zaliczana w koszty w momencie jej poniesienia.
-
Opłata marketingowa (Markedsføringsbidrag): To składka na wspólny fundusz marketingowy, z którego finansowane są ogólnokrajowe kampanie reklamowe marki. Podobnie jak opłata licencyjna, jest to bieżący koszt uzyskania przychodu.
Prawidłowe ujęcie tych kosztów w księgach wymaga staranności. Zespół AJ Økonomi Og Regnskab ma doświadczenie w obsłudze różnorodnych modeli biznesowych, w tym franczyzy, zapewniając zgodność rozliczeń z przepisami.
Franczyza a podatek VAT (MOMS)
Kolejną ważną kwestią jest podatek VAT, w Danii znany jako MOMS. Wszystkie usługi świadczone przez franczyzodawcę na rzecz franczyzobiorcy (udzielenie licencji, wsparcie, marketing) podlegają opodatkowaniu standardową stawką 25% VAT. Franczyzodawca ma obowiązek wystawić franczyzobiorcy fakturę z naliczonym podatkiem MOMS.
Dla franczyzobiorcy, który sam jest zarejestrowanym płatnikiem VAT (a będzie nim, jeśli jego roczny obrót przekroczy 50 000 DKK), naliczony na fakturach od franczyzodawcy VAT jest podatkiem naliczonym (`købsmoms`). Oznacza to, że może on w całości odliczyć ten podatek od swojego podatku należnego (`salgsmoms`), który pobiera od własnych klientów. W efekcie, VAT jest dla franczyzobiorcy neutralny finansowo. Prawidłowe i terminowe rozliczanie MOMS to jeden z kluczowych obowiązków przedsiębiorcy, w którym wsparcie biura AJ Økonomi Og Regnskab jest nieocenione. Na naszym portalu podatkiwdanii.dk znajdziesz więcej informacji o ogólnych zasadach VAT. Pamiętaj, że z perspektywy franczyzodawcy, otrzymane opłaty są oczywiście przychodem podlegającym opodatkowaniu, co pokazuje symetrię systemu, o której zawsze przypominamy w AJ Økonomi Og Regnskab.
